«فریب‌خورده» را یک بار دان سیگل فیلم کرده و حالا هم سوفیا کوپولا. سیگل با آن روحیه «ماچو»منشانه با بازی کلینت ایستوود با خط‌های زمخت چهره و رفتار خشن مردانه‌ی از نوع مردان بدوی و وحشی فیلمی ساخت که زن‌ستیز بود و بی‌شرم و گستاخ. روایتی بود بی‌پروا از اغواگری مردی که زمین‌گیر شده اما می‌داند چطور از خوی زنانه سوءاستفاده کند و زنان بزرگ و کوچک خانه‌ای را که به او پناه داده به جان هم بیندازد. Continue Reading “گمشده در ترجمه – درباره فریب‌خورده ساخته سوفیا کوپولا”
احضار روح جادویی سینما – پسران وحشی ساخته برتران مندیکو
برتران مندیکو یکی از نام‌های جذاب سینمای تجربی در یکی دو دهه اخیر سینمای فرانسه است. فیلمسازی که بالاخره امسال با «پسران وحشی» (Les garçons sauvages) ساخت فیلم بلند را هم تجربه کرد. این فیلمساز در طی دو دهه اخیر با ساخت فیلم‌های کوتاهی که ساخته موفق شده پیروان خاص خود را پیدا کند و اصطلاحا کالت خودش را شکل داده است. Continue Reading “احضار روح جادویی سینما – پسران وحشی ساخته برتران مندیکو”
آگراندیسمان شنیداری – درباره مکالمه ساخته فرانسیس فورد کوپولا
«مکالمه» فرانسیس فورد کوپولا ادای دین یک شاگر به استاد است، شاگردی که خود کم از استاد ندارد (و حتی می‌شود گفت در این مورد از استاد خویش پیشتر است). «مکالمه» ادای دین کوپولا به «آگراندیسمان» میکل‌آنجلو آنتونیونی است، اما نه ادای دینی صرف. Continue Reading “آگراندیسمان شنیداری – درباره مکالمه ساخته فرانسیس فورد کوپولا”
رنسانس در سرزمین پیروسمانی – نگاهی به سینمای نوین گرجستان
کمی بیش از دو سال پیش بود که داور بخش سینمای ملی گرجستان در جشنواره فیلم تفلیس بودم و باید تمامی فیلم‌های کوتاه٬ مستند و بلند آن سال گرجستان را می‌دیدم و بعد به همراه اولریخ گرگور که در ایران با کتاب سینمای هنری شناخته می‌شود و همسرش اریکا که منتقد و برنامه‌ریز جشنواره‌ای است فیلم‌ها را داوری می‌کردیم. Continue Reading “رنسانس در سرزمین پیروسمانی – نگاهی به سینمای نوین گرجستان”
مویه‌هایی از اعماق – سوسپیریا و سینمای داریو آرجنتو
داریو آرجنتو شاید معروف‌ترین کارگردان سینمای جالو (سینمایی که با ساد‌ه‌انگاری می‌شود سینمای تریلر سرشار از خون و عیش دهه 1970 ایتالیا توصیفش کرد) باشد. فیلمسازی که خیلی سریع تعدادی از فیلم‌هایش به آثاری کالت بدل شدند و بسیاری از فیلمسازهای مطرح این روزهای سینما از جمله گاسپار نوئه و نیکلاس ویندینگ رفن از او به عنوان منبع الهام خود نام بردند. Continue Reading “مویه‌هایی از اعماق – سوسپیریا و سینمای داریو آرجنتو”
وسترن واژگون – تلما و لوئیز ساخته ریدلی اسکات
انگار فیلم باید در همین گرند کنیون تمام می‌شد و جز این اگر بود عجیب بود؛ «تلما و لوئیز»، این فیلم چندوجهی ریدلی اسکات از همان نمای آغازینش، از همان تصویر سیاه و سفیدش از بیابانی بی‌انتها که لوحِ قرار گرفتن نام فیلم و عواملش است و بعد آرام آرام رنگی می‌شود و در آخر هم آرام آرام در سیاهی محود می‌شود به ما می‌گوید که با یک وسترن روبرو هستیم اما وسترنی واژگون. Continue Reading “وسترن واژگون – تلما و لوئیز ساخته ریدلی اسکات”
سینمای پنهان – ویدئودروم ساخته دیوید کراننبرگ
بلوغ سینمایی دیوید کراننبرگ خیلی دیر رخ می‌دهد و تا سال‌ها، حتا وقتی به شهرت هم می‌رسد از این بلوغ خبری نیست. وقتی فیلم‌های دوره اول فیلمسازیش را نگاه می‌کنی، کارهایی مثل «جرم‌های آینده»، «استریو» و «هار» و حتا «اسکنرز» و «Shivers»، همچنان احساس می‌کنی با فیلمسازی روبرو هستی که ذوق‌زدگی بیش از اندیشه او را به جلو می‌راند. Continue Reading “سینمای پنهان – ویدئودروم ساخته دیوید کراننبرگ”
در جستجوی هویت و حافظه ملی – نگاهی به سینمای آندری وایدا
سه نفر بودند که سینمای لهستان را جهانی کردند؛ رومن پولانسکی، کریشتف کیشلفسکی و آندری وایدا. سه نفری که هنوز هم علمدار سینمای لهستان هستند و نام‌های دیگری چون یژه اسکولیموفسکی، آندری ژوافسکی، آنیژکا هولاند و کریشتف زانوسی در سایه نام آنها قرار گرفتند. Continue Reading “در جستجوی هویت و حافظه ملی – نگاهی به سینمای آندری وایدا”
از گوشه و کنار دنیا – بهترین فیلم‌های سال 2017
چرا فهرست بهترین فیلم‌های سال را می‌نویسم؟ همین فهرست بهترین‌های سال را؟ برای اینگه فخر بفروشیم و بگوییم چه فیلم‌های بسیاری دیدیم؟ یا اینکه ما هم بخشی از بازی سالانه باشیم؟ این فهرست که به زبان فارسی است و مطمئنا مخاطبان خودش را دارد، شاید هم خیلی اندک. این فهرست چه تاثیری می‌تواند بگذارد؟ Continue Reading “از گوشه و کنار دنیا – بهترین فیلم‌های سال 2017”