سال 2015، سال لذت‌بخش سینمایی بود، سالی با فیلم‌های دیدنی فراوان، فیلم‌هایی که برای دیدن برخی‌شان باید کمی تلاش می‌کردی و تکاپو اما خب، مگر بخشی از کار سینمادوست پیدا کردن و کشف فیلم‌ها نیست. امسال برای اولین بار به دو جشنواره خارجی رفتم، یکی در لهستان (جشنواره فیلم گدینیا) و دیگری در گرجستان (جشنوراه فیلم تفلیس)، دو جشنواره جمع و جور که فارغ از سروصدای معمول جشنواره‌های بزرگ و البته معتبرتر جهانی برگزار می‌شوند اما برنامه‌هایشان پر است از فیلم‌های ریز و درشتی که ارزش دیدن دارند، دو جشنواره‌ای که به مخاطب فرصت می‌دهند فیلم‌هایی را ببیند که شاید پیدا کردن‌شان به شکلی دیگر به این راحتی‌ها نباشد. امسال وقتی به سیاهه‌ی فیلم‌هایی که در سال پیش دیدم، نگاه کردم متوجه شدم نزدیک به سیصد فیلم دیدم، یعنی تقریبا هر روز مشغول تماشای فیلمی بودم، این سیصد فیلم شامل فیلم‌های بلند، کوتاه و مستند هستند (هرچند هنوز سهم سینمای داستانی بیشتر است) و فارغ از سریال‌هایی است که در این سال تماشا کردم. فهرست زیر درواقع انتخابی از دل این فیلم‌هاست و شاید معیار اصلی برایم انتخاب فیلم‌هایی بود که «تازه» هستند، «شیطنت» دارند، «رها» هستند، «شخصی» هستند و موقع تماشای‌شان فراموش می‌کنی خودت را و دور و برت را. این فهرست بدون ترتیب است اما اگر قرار بود به ترتیب آن را مرتب کنم حتما سه رتبه اول به ترتیب در اختیار قسمت دوم «شب‌های عربی» میگل گومژ، «عهد جدید تروتازه» ژاکو فان دورمل و «عشق» گاسپار نوئه قرار می‌گرفت. شاید هیچ کدام از این انتخاب‌ها به اندازه «عشق» عجیب و دور از ذهن نباشد، اما فیلم روی پرده و در سالن سینما آنقدر هیجان‌انگیز و مفرح بود که هنوز تاثیرش همراهم است، حتا اگر «عشق» بهترین کار کارگردانش نباشد. نکته عجیب دیگر هم شاید نبودن «آدمکش» هو شیائو شین در میان انتخاب‌ها باشد. نبودنش به معنای دوست نداشتنش نیست، اما به نظرم «آدمکش» فاصله دارد با شاهکاری مثل «گل‌های شانگهای» در کارنامه هو و فعلا رابطه‌ای عشق و نفرتی با فیلم دارم که نمی‌گذارد جز محبوب‌هایم باشد.

 

Top 10:

  1. Noc Walpurgi (Walpurgis Nights, Marcin Bortkiewicz, 2015)
    It is a work of a director who has Harold Pinter and Orson Welles’s genius.

  1. Ich Seh, Ich Seh (Goodnight Mommy, Severin Fiala and Veronika Franz, 2015)
    This one is the most unnerving film of the year.

  1. Inherent Vice (Paul Thomas Anderson, 2014)
    Maybe, this film is the only true postmodern film of the history.

  1. Le Tout Nouveau Testament (The Brand New Testament, Jaco Van Dormael, 2015)
    This one is the coolest comedy of the past 10 years and one of the most talented and innovative films of all time.

  1. As Mil e Uma Noites: Volume 2, O Desolado (Arabian Nights – Vol. 2: The Desolate One, Miguel Gomes, 2015)
    The closest can cinema get to magic realism, this film is a gem!

  1. Ex-Machina (Alex Garland, 2015)
    It is the most accomplished indie film of the year.

  1. The Exquisite Corpus (Peter Tscherkassky, 2015)
    This short film is the definition of experimental cinema.

  1. The Forbidden Room (Guy Maddin, 2015)
    Cinema is not dead, this silent film proves it.

  1. Francofonia (Alexander Sakurov, 2015)
    This film teaches you how to tell a familiar story in a new way.

  1. Love (Gaspar Noe, 2015)
    This is the naughtiest and yet most playful film of the year.

And then:
Journey to the West by Tsai Ming Liang
Cemetery of Splendour by Apichatpong Weerasethakul
Tu Dors Nicole by Stéphane Lafleur
Princess of France by Matías Piñeiro
Sobytie by Sergei Lozanitsa
Inside Out by Pete Doctor

Total Views: 9235 ,

2 comments

Comments are closed.