سه نفر بودند که سینمای لهستان را جهانی کردند؛ رومن پولانسکی، کریشتف کیشلفسکی و آندری وایدا. سه نفری که هنوز هم علمدار سینمای لهستان هستند و نام‌های دیگری چون یژه اسکولیموفسکی، آندری ژوافسکی، آنیژکا هولاند و کریشتف زانوسی در سایه نام آنها قرار گرفتند. Continue Reading “در جستجوی هویت و حافظه ملی – نگاهی به سینمای آندری وایدا”
Author: Hossein Eidizadeh
Hossein Eidizadeh is a film critic and translator based in Tehran, Iran.
از گوشه و کنار دنیا – بهترین فیلم‌های سال 2017
چرا فهرست بهترین فیلم‌های سال را می‌نویسم؟ همین فهرست بهترین‌های سال را؟ برای اینگه فخر بفروشیم و بگوییم چه فیلم‌های بسیاری دیدیم؟ یا اینکه ما هم بخشی از بازی سالانه باشیم؟ این فهرست که به زبان فارسی است و مطمئنا مخاطبان خودش را دارد، شاید هم خیلی اندک. این فهرست چه تاثیری می‌تواند بگذارد؟ Continue Reading “از گوشه و کنار دنیا – بهترین فیلم‌های سال 2017”
در هزارتوی تاریکی – برخلاف شب ساخته فیلیپ گراندریو
فیلیپ گراندریو از آن فیلمسازهایی است که روی مرز سینمای هنری راه می‌رود، هرگز سینمایش راهی به گیشه نبرده و حتا در وادی سینمای هنری هم آنقدر حاشیه‌نشین بوده که حتا در میان دوست‌داران سینمای هنری هم نامی کمترشنیده شده است، اما آنهایی که سینمایش را دنبالش کردند شیفته جنون و غرابت سینمایش شدند. Continue Reading “در هزارتوی تاریکی – برخلاف شب ساخته فیلیپ گراندریو”
عکس مرگ – پیش از باران ساخته میلچو مانچفسکی
دوربین عکاسی حلقه واصل دو انتهای زنجیره خشونت و کشتار در تاریخ معاصر مقدونیه در فیلم درخشان «پیش از باران» میلچو مانچفسکی است. در روایت غیرخطی «پیش از باران» که سال 1994 ساخته و برنده شیر طلای جشنواره فیلم ونیز شد؛ ابتدا پایان داستان را می‌بینیم و تنها زمانی که بخش سوم فیلم به نام «عکس‌ها» را می‌بینیم متوجه توالی زمانی سه بخش فیلم می‌شویم. Continue Reading “عکس مرگ – پیش از باران ساخته میلچو مانچفسکی”
شیطنت با تاریخ – خاک ساخته میلچو مانچفسکی
میلچو مانچفسکی با فیلم اولش یعنی «پیش از باران» با آن روایت غیرخطی جذابش توجه‌ها را معطوف خود کرده بود. فیلم «خاک» (دومین فیلم بلند او) از طریق چند داستان نگاهی به سه موقعیت تاریخی (از نیویورک معاصر گرفته تا غرب وحشی و مقدونیه تحت سلطه عثمانی) می‌اندازد. Continue Reading “شیطنت با تاریخ – خاک ساخته میلچو مانچفسکی”
شبح سرگردان – داستان یک شبح ساخته دیوید لوری
«- منتظر کسی هستم. / – کی؟ / – یادم نمی‌آید.» این دیالوگ کوتاهی است که بین دو روح یا شبح در فیلم «داستان یک شبح» ساخته‌ی دیوید لوری رخ می‌دهد. فیلمی غریب درباره بسیاری از موضوعات حیاتی بشر، موضوعاتی که انسان اگر کمی از روزمرگی فاصله بگیرد و به اندیشه فرو برود محال است به آنها توجهی نکند و فکر و ذکرش مشغول آنها نشود. Continue Reading “شبح سرگردان – داستان یک شبح ساخته دیوید لوری”
سیمای زنی در دوردست – نگاهی به سینمای هونگ سانگ-سو
هونگ سانگ-سو، کارگردان 57 ساله اهل کره جنوبی این روزها با چنان سرعتی فیلم می‌سازد که فقط می‌شود با دوران اولیه فیلمسازی ژان لوک گدار مقایسه‌اش کرد، همان زمانی که گدار «از نفس افتاده» و «سرباز کوچک» را در یک سال ساخت و یا «دو سه چیزی که از او می‌دانم»، «زن چینی» و «آخر هفته» را هم در یک سال ساخت. سانگ-سو سال 2017 سه فیلم ساخته و هنوز سال تمام نشده. Continue Reading “سیمای زنی در دوردست – نگاهی به سینمای هونگ سانگ-سو”
همچون شعر سپید – در جستجوی مینیمالیسم در سینمای کلر دنی
سینمای مینیمالیستی شاید عریان‌ترین شکل سینما باشد. سینمایی که اتکای خود را از داستان‌های پرفراز و نشیب برداشته، از بازی‌هایی که به چشم می‌آیند دور شده، ترفندهای اکسپرسیو سینمایی را به حداقلِ ممکن تقلیل داده و نتیجه کاری است با فاصله بعید از سینمای رایج هر کشوری. فیلم مینیمالیستی کمترین فاصله را با فیلم‌های قصه‌محور دارد -هرچند قصه دارد- و بیشتر لحن و مودی دارد که در شعر آسان‌تر می‌شود پیدایش کرد، مثلا در شعر سپید. Continue Reading “همچون شعر سپید – در جستجوی مینیمالیسم در سینمای کلر دنی”
جسدهای مدفون در دیوار – سیکاریو ساخته دنی ویلنو
پس از تماشای «سیکاریو» ساخته‌ی دنی ویلنو با خودت می‌گویی شاید دیگر وقتش باشد درباره استفاده از نمای هوایی از شهرها و مناظر در فیلم‌های تریلر مقاله‌ای بلند نوشت؛ استفاده از این نماهایی که اغلب با «دِرون» گرفته شده‌اند و در آن لنز دوربین همچون ناظری تمام‌بین به زمین نگاه می‌کند به صورت ترجیع‌بند در تعدادی از فیلم‌ها و سریال‌های سال‌های اخیر استفاده شده است. Continue Reading “جسدهای مدفون در دیوار – سیکاریو ساخته دنی ویلنو”