«محبوسان» ساخته‌ی دنی ویلنو فیلمی داستانگوست و داستانی که تعریف می‌کند هم چندان داستان تازه‌ای نیست؛ آن هم در این روزها که موضوع کودک‌ربایی انگار به برگ طلایی بسیاری از فیلم‌های سینمایی و سریال‌های تلویزیونی مثل «قتل» و «بر فراز دریاچه» بدل شده است. اما آرون گازویکوفسکی (فیلمنامه‌نویس) و دنیس ویلنو (کارگردان) در «محبوسان» تصویری نو از این ماجرای تکراری ارائه می‌دهند. Continue Reading “ترس‌افکنی – محبوسان ساخته دنی ویلنو”
مرد تکثیرشده – دشمن ساخته دنی ویلنو
فیلم «دشمن» ساخته دنی ویلنو با نمایی عجیب پایان می‌گیرد و تا معنای این نمای پایانی را درک نکنیم، نمی‌توانیم به راحتی درباره فیلم قضاوت کنیم. ماجرای فیلم درباره معلم تاریخی به نام آدام است که یک روز فیلمی می‌بیند و متوجه می‌شود یکی از بازیگران نقش فرعی فیلم شباهت عجیبی به او دارد. این مرد آنتونی است و پس از دیدار دو نفر و اتفاقات مختلفی که برای آنها رخ می‌دهد فیلم در جایی پایان می‌گیرد که آدام جای آنتونی را گرفته و در اتاق خوابش با عنکبوتی عظیم‌الجثه روبرو می‌شود. Continue Reading “مرد تکثیرشده – دشمن ساخته دنی ویلنو”
گام برداشتن به ظلمت شب – جایگاه بیگانه‌های جیمز کامرون در مجموعه بیگانه
«آینده از آن ترسوها نیست، از آن دلیرهاست… فضاپیمای چلنجر ما را به سمت آینده می‌کشاند، و ما راه آنها را ادامه می‌دهیم.» این بخشی از سخنرانی معروف رونالد ریگان پس از انفجار فضاپیمای چلنجر است که در تاریخ 28 ژانویه 1986 به فضا پرتاب و تنها پس از 73 ثانیه منفجر شد و هر هفت سرنشینش کشته شدند. جیمز کامرون فیلمنامه فیلم «بیگانه‌ها» را که سال 1986 اکران شد چند سال قبل نوشته بود، یا بهتر است اینطور بگوییم که نوشتن فیلمنامه را یکی دو سال پیشتر شروع کرده بود. Continue Reading “گام برداشتن به ظلمت شب – جایگاه بیگانه‌های جیمز کامرون در مجموعه بیگانه”
پنهان در برف – شکارچیان ساخته تئو آنگلوپولوس
تئو آنگلوپولوس، نامی که با زیبایی گره خورده است، نامی یادآور شکوه بصری و سمعی سینما، نامی یادآور بزرگان سینمای پیش از خودش همچون سرگی آیزنشتاین و دیوید وارک گریفیث، نامی یادآور اوج و غنای سینمای مدرن، نامی که جدا کردنش از سینمای آرام، برداشت‌های بلند و میزانسن‌های پیچیده جدانشدنی است. تئو آنگلوپولوس نامی است مترادف با سینما، سینما به عنوان هنر، هنری ریشه گرفته از فرهنگ و تاریخ، نامی که چند سالی است دیگر در کنار ما نیست، اما هنوز یادآوری لحظات ناب سینمایش، سینمادوست‌ها را دگرگون می‌کند. Continue Reading “پنهان در برف – شکارچیان ساخته تئو آنگلوپولوس”
چند خط درباره نیکلاس روگ
نیکلاس روگ که همین روزها 89 ساله شد از عزیزان است برایم، یکی از موردهای جالب دنیای سینما، فیلمسازی جسور که یک زمانی خیلی جلوتر از زمانه خود بود و بعد انگار دلش خواست به وادی دیگری سرک بکشد و خب، وادی که دلم را ببرد نبود. Continue Reading “چند خط درباره نیکلاس روگ”
جامپ کات – عاشق برای یک روز ساخته فیلیپ گرل
بیایید ریسک کنیم و کاری نداشته باشیم که «عاشق برای یک روز» را فیلیپ گرل بعد از پنج دهه فیلمسازی ساخته است و کاری به فیلم‌های قبلی او نداشته باشیم و اصلا انگار با یک فیلمساز تازه نفس روبرو هستیم. Continue Reading “جامپ کات – عاشق برای یک روز ساخته فیلیپ گرل”
آن پناهِ شبانه – نوکتوراما ساخته برتران بونلو
«نوکتوراما» برتران بونلو همه چیزش معماست، از عنوان فیلم بگیر تا همه آنچه در دو ساعت و 10 دقیقه فیلم شاهد آن هستیم. نام فیلم می‌تواند برگرفته از یکی از ترانه‌های نیک کیو و بد سیدز باشد، ترانه‌ای درباب اشتیاق و تمنایی برای با هم بودن و غیرممکن بودن آن و درنتیجه پناه بردن به نوکتوراما، به شب و زندگی شبانه، به شب به عنوان ماوایی برای فرار و گریز از هرآنچه در روز دیده‌ایم. از طرفی عنوان فیلم می‌تواند بازی با کلمه نوکتورن، یا همان موسیقی شبانه و به تعبیر و تعریفی قطعه‌ای موسیقی است که برای نواختن در شب ساخته شده یا حال و هوای شبانه دارد و حتا می‌توان فراتر رفت و گفت عنوان فیلم از دو عبارت نوکتورن و دراما شکل گرفته و معنایش درام شبانه است و واقعیت اینجاست که هر سه برداشت، پس از تماشای فیلم قابل قبول و درک هستند. Continue Reading “آن پناهِ شبانه – نوکتوراما ساخته برتران بونلو”
آسا نیسی ماسا – آلخاندرو خودوروفسکی و شعر بی‌پایان
سال 2016 سالی دلنشین بود، سرشار از فیلم‌های جذاب چه در سینمای مستقل و چه در سینمای شخصی. فیلم‌هایی هم بودند که آدم را ناامید می‌کردند مثل «اسلک بی» برونو دومون که پس از تغییر مسیرش در فیلمسازی با فیلم/سریال «کن کن کوچولو»، در دومین تلاشش برای خلق داستان هجوآمیز کارآگاهی کلا به جاده خاکی می‌رود و فیلمش حتا نمی‌تواند خاطره‌ای بد در ذهن باشد و حس می‌کنی کسی با بدخطی از روی فیلمی از امیر کاستاریکا کپی‌کاری کرده، «عسل آمریکایی» آندرآ آرنولد دیگر سرخوردگی سال بود، اینکه سازنده «رِد رُد» (Red Road) به این روزگار بیفتد واقعا جای تاسف دارد، تغزل‌گرایی عقیم فیلم آنقدر توی ذوق می‌زند که اصلا دوست ندارم دوباره به آن فکر کنم. Continue Reading “آسا نیسی ماسا – آلخاندرو خودوروفسکی و شعر بی‌پایان”
در جستجوی زمان از دست رفته – هتل بزرگ بوداپست ساخته وس اندرسن
«هتل بزرگ بوداپست» عیش مدام وس اندرسون بوده، حتما! فیلم پر است از ارجاع‌های ریز و درشت این کارگردان خوش‌ذوق و ظریف‌بین به فیلم‌هایی که بسیار دوست‌شان می‌دارد؛ از «گوشواره‌های مادام ناشناس» ماکس افولس گرفته تا «سرگیجه» آلفرد هیچکاک، از «لارنس عربستان» گرفته تا «لعنتی‌های بی‌آبروی» کوئنتین تارانتینو و این فهرست را می‌شود ادامه داد (با یک «سرچ» اینترنتی به نتایج بسیار بیشتری می‌رسید). اما اینکه اندرسون در کجای فیلمش به کدام فیلم تاریخ سینما ارجاع داده مهم نیست و حتی تاثیری ارزشی و کیفی هم بر فیلم ندارد، صرفا بازیگوشی کارگردان بوده که در خلال تعریف کردن داستان پرشاخ‌وبرگ جذابش در اروپایی که دارد رنگ عوض می‌کند و دارد با زرق و برق و مناسک ویکتوریایی خداحافظی می‌کند، سری هم به فیلم‌های محبوبش زده. Continue Reading “در جستجوی زمان از دست رفته – هتل بزرگ بوداپست ساخته وس اندرسن”