«بدن مسیح» (Boże Ciało) ساخته یان کوماسا برای مخاطب ایرانی وضعیت جالبی دارد. موقع تماشای فیلم مدام احساس می‌کنی نویسنده و کارگردان فیلم نسخه‌ای از «مارمولک» کمال تبریزی را دیده‌اند و بعد با الهام از آن سراغ این فیلم رفته‌اند. Continue Reading “هیچکس فرشته نیست – درباره فیلم بدن مسیح”
Tag: سینمای لهستان
دروازه آزادی – فیلم حرف‌های بی‌اساس
فیلم «حرف‌های بی‌اساس» (Bird Talk) ساخته زاوری ژوافسکی براساس فیلمنامه‌ای از آندژی ژوافسکی فقید یک کار جنون‌آمیز با انرژی افسارگسیخته است. Continue Reading “دروازه آزادی – فیلم حرف‌های بی‌اساس”
عصر معصومیت – گرگ‌نما ساخته آدریان پانک
«گرگ‌نما» آدریان پانک با توجه به نامش این انتظار را در آدم زنده می‌کند که با فیلمی ترسناک و فانتزی روبه‌رو هستی درباره تقابل آدم‌ها و گرگ‌نماها، اما فیلم درواقع روایتی است از زندگی چند بچه که از اردوگاه کار اجباری گریخته‌اند و در خانه‌ای متروکه در میان جنگل پناه گرفته‌اند. Continue Reading “عصر معصومیت – گرگ‌نما ساخته آدریان پانک”
به نام اروپا – جنگ سرد ساخته پاول پاولیکفسکی
ساده‌انگاری محض و غیرقابل‌بخشش است اگر فکر کنی «جنگ سرد» پاول پاولیکفسکی فقط فیلمی درباره یک رابطه عاشقانه محتوم در روزهای آغازین جنگ سرد در دهه 1950 است که عاشق و معشوق را در چند کشور به هم می‌رساند و از هم دور می‌سازد. Continue Reading “به نام اروپا – جنگ سرد ساخته پاول پاولیکفسکی”
در جستجوی هویت و حافظه ملی – نگاهی به سینمای آندری وایدا
سه نفر بودند که سینمای لهستان را جهانی کردند؛ رومن پولانسکی، کریشتف کیشلفسکی و آندری وایدا. سه نفری که هنوز هم علمدار سینمای لهستان هستند و نام‌های دیگری چون یژه اسکولیموفسکی، آندری ژوافسکی، آنیژکا هولاند و کریشتف زانوسی در سایه نام آنها قرار گرفتند. Continue Reading “در جستجوی هویت و حافظه ملی – نگاهی به سینمای آندری وایدا”
جامپ کات 4: جشنواره فیلم برلین 2017
شصت‌وهفتمین دوره جشنواره فیلم برلین در حالی یکی، دو هفته پیش به پایان رسید که برخی می‌گفتند از بهترین سال‌های این جشنواره است و تعدادی هم آن را از بدترین یا حداقل معمولی‌ترین دوره‌های این جشنواره توصیف کردند. اینکه شصت‌وهفتمین دوره جشنواره برلین چه حال‌وهوایی داشته تا زمان دیدن تعداد قابل‌توجهی از برنامه‌های بلندبالای آن ممکن نیست و قرار هم نیست کیفیت این جشنواره در ادامه بررسی شود. من در برلین نبودم، اما فرصتی دست داد تا سه فیلم جشنواره را ببینم؛ سه فیلمی که از‌قضا فیلم‌های مهمی هم بودند و برخی از جوایز اصلی را هم نصیب خود کردند. این فیلم‌ها «درباب جسم و روح» (On Body and Soul) ساخته انیدی ایلدیکو، برنده خرس طلای برلین، «ردپا» (Spoor) ساخته آنیژکا هولاند، برنده جایزه آلفرد بائر و «آنا، عشق من» (Ana, Mon Amour) ساخته کالین پتر نتزر، برنده خرس نقره‌ای دستاورد هنری – در رشته تدوین – بودند. Continue Reading “جامپ کات 4: جشنواره فیلم برلین 2017”
وصیتنامه هنرمند – درباره‌ی فیلم کاسموس آندری ژوافسکی
اگر فیلم «کاسموس» اولین برخورد کسی با فیلمی از آندری ژوافسکی باشد، احتمالا بعد از بیست دقیقه قید تماشای آن را می‌زند، اگر هم برخورد اولش نباشد و جدا از «تسخیر» فیلم دیگری هم از این کارگردان سازش‌ناپذیر لهستانی (و فرانسوی به دلیل کار در فرانسه برای مدت بسیار) دیده باشد، می‌داند فیلم در همان دنیای عجیب و دست‌نیافتنی دیگر فیلم‌های ژوافسکی می‌گذرد و باید با صبر به تماشای آن نشست. Continue Reading “وصیتنامه هنرمند – درباره‌ی فیلم کاسموس آندری ژوافسکی”
درس‌هایی از لهستان – جشنواره فیلم گدینیا چیست
گدینیا؟ این دیگر چطور اسمی است؟ اسم شخص است یا شیئی خاص یا یک مکان؟ وقتی اولین‌بار نام این شهر به گوش آدم می‌خورد، یاد ابتدای فیلم «در بروژ» می‌افتیم که شخصیت کالین فارل و برندن گلیسن با شنیدن نام «بروژ» تعجب می‌کردند. اما راستش شاید گدینیا به گوش ما ایرانی‌ها اسمی غریبه باشد، اما نام این شهر گره خورده است با یکی از جشنواره‌های ملی قدیمی اروپا که این‌روزها دارد چهلمین دوره خود را سپری می‌کند؛ جشنواره‌ای که روزگاری «جشنواره فیلم‌های لهستانی» نام داشت و حالا به‌دلیل برگزاری در گدینیا، شهری ساحلی و نه‌چندان بزرگ در شمال لهستان، «جشنواره فیلم گدینیا» نامیده می‌شود؛ جشنواره‌ای که مخصوص نمایش فیلم‌های لهستانی است و برای شش روز، با نمایش بیش از صد فیلم کوتاه و بلند در بخش‌های مختلف جلوه شهر را عوض می‌کند و به رویدادی فرهنگی/شهری در عرصه بین‌المللی بدل می‌شود. درواقع این جشنواره جدا از اینکه مثل جشنواره فیلم فجر خودمان، محلی برای نمایش فیلم‌های داخلی و عرضه این فیلم‌ها برای عموم است، محلی است برای معرفی و بازاریابی فیلم‌های لهستانی در سراسر دنیا. Continue Reading “درس‌هایی از لهستان – جشنواره فیلم گدینیا چیست”